Budowanie czegoś od nowa jest jak zaczynanie nowej opowieści. Każda cegła jest nowym słowem. Okna niczym nowe akapity są przerwami w całości. Wysoki dach nad naszymi głowami jest tytułem opowieści. I mimo, że to historia ludzi mieszkających w tym domu jest główną fabułą ej opowieści, to właśnie ten wyjątkowy budynek jest nieodłącznym towarzyszem i najważniejszym tłem opowiadanej historii. To kuchnie czują zapachy, korytarze snują cienie, a w sypialni na łóżkach płacze się do poduszek. Wybudowanie takiego domu który będzie wzorowym tłem, jest bardzo istotne. Odpowiedzialność postawienia jedynego w swoim rodzaju miejsca na Ziemi spoczywa w dłoniach budowniczych. Nadają oni zarys tego co staje się wyjątkowe i wspaniałe pod wpływem czasu i nas samych. Stawianie ścian, które kiedyś będą oddzielać pokoje od siebie. Pomieszczenia, w których będzie dalej opowiadana historia. Ludzie przemijają. Raz są później już ich nie ma. A domy stoją dalej. Kochane lub nie, zadbane i dopieszczone lub porzucone i opuszczone. Budując nowy dom, zaczynamy nowe opowiadanie. To życie kreuje jego dalszy ciąg dodając i odejmując bohaterów, zmieniając wystrój. Czasem wymienia się w domu jakieś części, elementy składowe, jednak nigdy całość. To co było postawione na początku jest przemalowywane, ocieplane i trwa dalej. Do momentu gdy ludzie zapominają, że jest on ważnym elementem jakiejś historii i burzą go, nadając opowiadaniu kres. Rozpoczyna się dzięki ludziom i ich pracy. Kończy też dzięki ludziom zabierając ze sobą baśń o ludziach i ich życiu.
